سیستم نام دامنه (DNS)

مرورگرهای اینترنتی نشانی‌های اینترنتی که به صورت دامنه نمایش داده می‌شوند را از طریق پایگاه‌های داده در سرورهای DNS به آدرس‌های اینترنتی IP تبدیل می‌کنند. از این طریق دستگاه‌ها و شبکه‌ها یکدیگر را شناسایی کرده و به یکدیگر متصل می‌شوند. از آن‌جایی که آدرس‌های IP طولانی و پیچیده هستند افراد از نام‌های دامنه به عنوان نمایش ساده‌تری از آدرس‌های IP استفاده می‌کنند.

هنگامی که یک نام دامنه را در مرورگر خود جستجو می‌کنید، آن مرورگر با یک سرور DNS ارتباط برقرار می‌کند تا آدرس IP مطابق با آن نام را پیدا کند.

اجزای ساختار دامنه‌های اینترنتی

ساختار دامنه‌های اینترنتی یا Domain از دو جز اصلی TLD و SLD تشکیل شده است. TLD که مخفف دامنه سطح بالا (Top Level Domain) است، پسوند کلی نام دامنه را تشکیل می‌دهد. برای مثال دامنه سایت پیوست، aragrp.com است. در این عبارت دامنه سطح بالای سایت ما که به شکل پسوند نمایش داده می‌شود، دات‌کام (com) است.

قسمت دیگر ساختار دامنه‌های اینترنتی که SLD نام دارد، مخفف دامنه سطح دوم (Second Level Domain) است که همان نام سایت را مشخص می‌کند. این جزء به نامی که شما برای سایت خود انتخاب کردید تعلق می‌گیرد و این نام در موتورهای جست‌وجو ثبت می‌شود. برای مثال نام  aragrp در دامنه در بخش SLD یا دامنه سطح دوم قرار می‌گیرد.

تعداد دامنه‌های اینترنتی

در جدول زیر می‌توانید تعداد دامنه‌های اینترنتی و روند رشد آنها در سال‌های اخیر را مشاهده کنید. به نظر می‌رسد بعد از سال ۲۰۲۰ که پاندمی کرونا آغاز شد برخی دامنه‌ها دیگر تمدید نشده‌اند و حتی با وجود ثبت دامنه‌های جدید، تعداد دامنه‌های فعال کاهش پیدا کرده است.

انواع مختلف Domain Name

برای ثبت نام دامنه فرآیندی طی می‌شود که نوع این سلسله مراتب باعث می‌شود دامنه‌ها از یکدیگر متمایز شوند.

دامنه‌های سطح بالا (TLD)

دامنه aragrp اولین دامنه سطح بالای اینترنت بود و توافق شده بود که فقط به طور موقت مورد استفاده قرار گیرد. این عبارت از اولین نسخه اینترنت به نام آرپانت که برای اهداف نظامی تعریف شده بود، انتخاب شده است.

در سال ۱۹۸۵، مرجع شماره‌های اختصاص داده شده به اینترنت (IANA) شش گروه نام دامنه سطح بالا را منتشر کرد. این دامنه‌های سطح بالا به عنوان پسوند نام دامنه شناخته شدند و نشان‌دهنده بالاترین سطح در سیستم Domain Name هستند.

• دامنه سطح بالای زیرساخت (ARPA)
• دامنه های سطح بالای اصلی (gTLD)
• دامنه های سطح بالا با محدودیت عمومی (grTLD)
• دامنه های سطح بالای حمایت شده (sTLD)
• دامنه های سطح بالای کد کشور (ccTLD)
• تست دامنه های سطح بالا (tTLD)

اکنون IANA به طور رسمی سه نوع TLD را به رسمیت می شناسد:

• gTLD دامنه‌های سطح بالای عمومی
• sTLD دامنه‌های سطح بالای حمایت شده
• ccTLD دامنه‌های سطح بالای کد کشور

در ادامه تعدادی از این پسوند سطح بالا را برای شما شرح می‌دهیم. این عبارت‌ها را در انتهای URL وبسایت‌های مختلف دیده‌اید و آشنا هستید.

دامنه سطح بالای اصلی Original TLD

اگر از افرادی هستید که زمان زیادی را در اینترنت سپری می‌کنید، احتمالاً OTLD یا دامنه سطح بالای اصلی را به دفعات در نوار جستجو وارد کرده‌اید. در واقع رایج‌ترین و معروف‌ترین دامنه‌‌های جهانی به این عنوان شناخته می‌شوند. تعدادی از این دامنه‌های سطح بالای اصلی شامل موارد زیر هستند.

دامنه com رایج‌ترین پسوند دامنه سایت

مخفف تجاری .com اولین دامنه سطح بالای رایج بود. در حالی که این پسوند در ابتدا برای استفاده توسط سازمان‌های تجاری ایجاد شد، سپس محدودیتی که برای انواع وب‌سایت‌های تجاری گذاشته شده بود، کم‌تر شد. در اواسط دهه 1990، .com به محبوب‌ترین و رایج‌ترین نوع دامنه سطح بالا برای مشاغل، وب‌سایت‌ها و ایمیل‌ها تبدیل شد.

پسوند net دامنه مختص فناوری‌های شبکه

مخفف net به‌طور مشخص برای موسسه‌هایی ایجاد شده است که در حوزه فناوری‌های مرتبط با شبکه مانند ارائه‌دهنده‌‌های ‌‌‌‌خدمات اینترنتی یا شرکت‌های توسعه زیرساخت شبکه فعالیت داشتند. البته این محدودیت رعایت نشد و net هم به یکی از محبوب‌ترین دامنه‌های سطح بالا تبدیل شد. بسیاری net را پس از .com دومین دامنه مورد استفاده سطح بالا می‌دانند.

پسوند org دامنه سازمان‌های دولتی

مخفف کلمه organizations یکى دیگر از پسوندهای رایج است به معنای سازمان‌های غیرانتفاعی است و به عنوان یک دامنه سطح بالا که برای کسب‌و‌کارهای خصوصی استفاده می‌شود.

edu دامنه حوزه آموزش

edu برای موسسات آموزشی تعریف شده و مخفف education است. این دامنه برای مراکز آموزشی استفاده می‌شود و در واقع در تمام دانشگاها این پسوند را به کار می‌برند.

gov برای سازمان‌های دولتی

gov مخفف دولت است، فقط برای سازمان های دولتی و استفاده پرسنل محدود شده است. این دامنه توسط سازمان های دولتی ،برنامه ها‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی،شهرها و شهرستان‌ها استفاده می‌شود.

پسوند int سازمان‌های بین‌دولتی

دامنه .int پسوند بین‌المللی مخصوص سازمان یانا (IANA) است که مسئولیت سازمان‌دهی آدرس‌های اینترنتی را برعهده دارد. int یک دامنه اختصاصی برای سازمان‌های بین دولتی است.

به طور خلاصه، .int برای سازمان‌هایی استفاده می‌شود که توسط معاهدات بین دولت‌ها یا با اهداف بین‌المللی ایجاد شده‌اند. برای هر سازمان فقط یک ثبت نام مجاز است؛ هیچ هزینه‌ای برای ثبت نام دامنه .int وجود ندارد.

دامنه های سطح بالای کد کشور CCTLD

به منظور تمایز یک کشور از کشور دیگر دامنه‌های دو حرفی ایجاد شده است که مختص کشورها و موقعیت‌های جغرافیایی طراحی می‌شوند. به این سری از دامنه‌های سطح بالا به اختصار ccTLD هم می‌گویند، این نوع از دامنه‌ها دو حرفی هستند و از حروف نام کشورها تشکیل شده‌اند.

برای مثال پسوند UK و AU به ترتیب نماینده انگلستان و استرالیا هستند. هنگامی که ccTLDها در ابتدا ایجاد شدند، تنها برای ثبت و استفاده توسط ساکنان آن کشور در نظر گرفته شده بودند. با این حال، بعد از مدتی این محدودیت هم مانند سایر نام دامنه‌ها کم‌رنگ شده است. برخی از کشورها به اشخاص خارجی اجازه داده‌اند نام دامنه را با استفاده از کد کشور خود ثبت کنند. دامنه کشور ما IR است.

دامنه‌های سطح دوم

در سلسه مراتب DNS، دامنه‌های سطح دوم مواردی هستند که از دامنه‌های سطح بالا پیروی می‌کنند. به عنوان مثال، در Nike.com، عبارت Nike دامنه سطح دوم و .com دامنه سطح بالا است. در واقع اغلب نام کسب‌وکار یا برند تجاری به دامنه‌های سطح دوم تعلق می‌گیرد.

دامنه سطح دوم در جایگاه SLD قرار می‌گیرد و نقش مهمی را ایفا می‌کند. به همین‌خاطر بهتر است اگر یک شرکت یا سازمان هستید، نام تجاری خود را به عنوان Second Level Domain خود قرار دهید.

درنظر داشته باشید قسمت قبل از .com یا همان SLD آدرس شما برجسته‌ترین بخش محسوب می‌شود. توصیه‌ی ما این است که چیزی را با توجه برند تجاری خود انتخاب کنید که هم به آسانی در خاطر بماند و هم به راحتی تایپ شود.

دامنه‌های سطح سوم

در سلسله مراتب DNS دامنه‌های سطح سوم به طور طبیعی از دامنه‌های سطح دوم پیروی می‌کنند. آن‌ها را می‌توان در سمت چپ SLD یافت و اغلب به عنوان زیر دامنه یا sub domain نامیده می‌شوند. شرکت‌های بزرگ‌تر اغلب از دامنه‌های سطح سوم به عنوان شناسه‌ای برای تعریف واحدهای سازمان یا مواردی مانن آن‌ استفاده می‌کنند که می‌توانند بین بخش‌های مختلف تمایز ایجاد کنند.

در سازمان‌های بزرگ، هر بخش ممکن است شامل یک دامنه سطح سوم منحصر به فرد باشد که می تواند به عنوان راهی ساده و در عین حال موثر برای شناسایی آن بخش خاص عمل کند. نام دامنه‌های سطح سوم مختلف برای متعادل کردن بار در سایت‌هایی با ترافیک سنگین استفاده می‌شود.